مقالات

بهبود با رژیم اولیگو آنتی ژنیک

یک رژیم غذایی اولیگوآنتی ژنیک می تواند به بهبود علائم ADHS کمک کند.

‎اگرچه اساساً ADHS با تغییر رژیم غذایی كاملا  قابل درمان نیست، با این حال، ممکن است علائم تا حدی بهبود پیدا کنند، به طوری که نیاز به مصرف دارو کمتر شود.

‎درمان ADHS باید به صورت جداگانه برای فرد مبتلا طراحی شود. این امر، در مورد تغذیه نیز صدق می کند. در بلند مدت، افراد مبتلا باید همیشه از غذاهایی که نسبت به آنها عدم تحمل دارند یا علائم ADHS را تشدید می کنند، اجتناب کنند.

فعالیت زیاد بدون دریافت مواد مغذی لازم برای بدن، خطر سوء تغذیه را به همراه دارد. این امر به ویژه در مورد کسانی که دارو برای ADHS مصرف می کنند، که اغلب اثر کاهش اشتها دارد، صادق است. زیرا در معرض خطر کاهش وزن و احتمالاً کمبود وزن هستند.

رژیم اولیگوآنتی ژنیک ممکن است علائم ADHS را بهبود ببخشد

رژیم غذایی اولیگوآنتی ژنیک به مواد خاصی در غذا اشاره دارد که اغلب با عارضه‌ی عدم تحمل همراه است و از این مواد غذایی باید اجتناب کرد.

تغییر رژیم غذایی در ADHS در دو مرحله

از آنجا که به طور جداگانه باید دریافت که کدام مواد باعث تشدید علائم می شوند، تغییر رژیم غذایی در ADHS به دو مرحله تقسیم می شود:

در طی یک دوره چهار هفته‌ای (مرحله حذف)، تمام غذاهای بالقوه مشکل ساز به طور کامل حذف می شوند: شیر گاو و محصولات شیر ​​گاو، تخم مرغ، ماهی، سویا، آجیل، غلات حاوی گلوتن و هر نوع افزودنی که شامل رنگ‌ها یا شیرین‌کننده‌ها نیز است، زیرا اغلب در محصولات گوشتی فرآوری شده و سوسیس، غذاهای آماده و فست فود وجود دارند. در این مرحله، فقط غذاهای با پتانسیل آلرژی زایی پایین مجاز هستند: یعنی بیشتر انواع سبزیجات و میوه ها، غلات و سیب زمینی بدون گلوتن، جایگزین های شیر و گوشت سفید – تا حد امکان طبیعی.

سپس تخم مرغ، ماهی و غیره را یکی یکی – با فاصله دو هفته – به رژیم غذایی اضافه می‌کنند و واکنش های بدن به دقت مشاهده می شود. بیمار به یکدفترچه یادداشت خاطرات غذایی نیاز دارد.

با ADHS ، به یک رژیم غذایی منظم، متنوع و کم قند توجه کنید.

غذاهایی که به خوبی تحمل می شوند و با بدن سازگار هستند، می توانند به طور مرتب دوباره در فهرست غذایی قرار بگیرند.  

توجه: « مواد غذایی با عارضه‌ی عدم تحمل» همیشه ثابت نیستد. این لیست می‌تواند تغییر کند و در طول زندگی، بعضی مواد از این لیست حذف و یا موارد جدید دیگری اضافه شوند.

در اصل، یعنی به طور دائم، در برنامه‌ی غذایی فرد مبتلا به ADHS   باید غذاهای بسیار فرآوری شده با مواد افزودنی و غذاهای بیش از حد شیرین کاهش یابد. ساختار غذایی باید تا حد امکان منظم باشد. سه وعده غذایی اصلی – بسته به نیاز (به ویژه برای کودکان خردسال و افراد با وزن پایین) – و دو میان وعده، که بین وعده های غذایی تعادل بیشتری را ایجاد می‌کند.

تغذیه سالم

کمبود اشتها و همچنین وعده‌های غذایی نامنظم و یک سو، می‌تواند در دراز مدت منجر به ایجاد زمینه‌ی مستعد برای ابتلا به انواع عفونت شده  و شاخص امگا (یعنی تامین اسیدهای چرب امگا 3 ) نیز می‌تواند بدتر شود.

ماتیاس ریدل، متخصص تغذیه، بر این باور است که این موارد، به ویژه برای روان و رفتار ما مهم هستند. علاوه بر این، این اسیدهای چرب به عنوان بلوک های سازنده سلول برای بازسازی عمومی عمل می کنند. اگر اجازه ندارید یا دوست ندارید ماهی بخورید، این مواد مغذی را عمدتاً در روغن جلبک خواهید یافت.

آنتی اکسیدان های ضدالتهابی در سبزیجات و میوه ها یافت می شوند (توجه داشته باشید که مسئله سازگاری با بدن مهم است). شیرینی ها به ندرت باید در فهرست غذایی قرار داشته باشند، زیرا شکر انرژی زیادی را فراهم می کند و می تواند در مقادیر زیاد اثر التهابی داشته باشد.

تغذیه با ADHS در مرحله رهاسازی، مواد غذایی و دستور العمل ها:

در اینجا دستور العمل ها و فهرست های غذایی مناسب برای مرحله استراحت چهار هفته‌ ای در اختیار شما قرار می گیرد:

نان، غلات و غذاهای جانبی : مانند ماکارونی، سیب زمینی، برنج

معمولاً قابل تحمل: نان/رول های بدون گلوتن. تکه های بدون گلوتن (جو دوسر) یا موسلی شیرین نشده؛ شبه غلات (آمارانت، کینوا، ارزن، گندم سیاه)؛ ماکارونی بدون گلوتن (به عنوان مثال تهیه شده از حبوبات، گندم سیاه)، برنج سبوس دار، سیب زمینی.

اغلب قابل تحمل نیست: نان و محصولات غلات با گلوتن، نان یا موسلی با شکر اضافه شده؛ کره بادام زمینی، نوتلا؛ ماکارونی با گندم دوروم؛ محصولات سویا مانند توفو؛ فست فود، غذاهای آماده (حاوی مواد افزودنی زیاد)

تنقلات و لقمه ها: حداکثر 1 مشت کوچک در روز

معمولاً قابل تحمل: میوه خشک بدون شکر اضافه شده.

فقط مقدارکمی: شربت افرا، عسل یا شکر در محصولات پخته شده خانگی

اغلب قابل تحمل نیست: محصولات پخته شده صنعتی، شیرینی و لبنیات مانند شکلات، بستنی، چیپس، تنقلات (حاوی شکر زیاد و بسیاری از مواد افزودنی)

میوه:  یک یا دو وعده در روز

معمولا قابل تحمل: انواع سیب شیرین، زردآلو، موز، گلابی، زغال اخته، هلو، خربزه، نارگیل

اغلب قابل تحمل نیست: مرکبات؛ میوه های کنسرو شده، میوه های شیرین

سبزیجات: سه وعده در روز

قابل تحمل: کاهو، لوبیا، نخود، رازیانه، خیار، هویج، جعفری، عدس، تره فرنگی، اسفناج، کدو سبز، مارچوبه، انواع کلم

اغلب قابل تحمل نیست / نامناسب: بادمجان، فلفل، گوجه فرنگی، سبزیجات منجمد با سس فوری

آجیل و دانه ها : اغلب تحمل نمی شوند (همگی)

چربی ها و روغن ها: حدود 3 قاشق غذاخوری در روز

معمولاً قابل تحمل: مارگارین غیر لبنی، روغن نباتی تصفیه نشده فشرده سرد مانند روغن زیتون، روغن کلزا، روغن نارگیل غیرهیدروژنه

اغلب قابل تحمل نیست: روغن گردو و سایر روغن های آجیل. کره خامه ای شیرین، گوشت خوک

نوشیدنی ها: حدود 1.5 لیتر در روز

اغلب قابل تحمل: آب، چای شیرین نشده، برنج یا نوشیدنی نارگیل، به عنوان اسپریتزر: آب سیب

اغلب قابل تحمل نیست: نوشابه، نوشیدنی کاکائو (شیرین شده)؛ (الکل)

ماهی و غذای دریایی: اغلب قابل تحمل نیستند (همگی)

سوسیس و گوشت

قابل تحمل: گوشت بوقلمون، مرغ، بره (تا حد امکان طبیعی)

اغلب قابل تحمل نیست: گوشت خوک و سوسیس خوک، معمولاً سوسیس با رنگ، طعم دهنده یا مواد نگهدارنده همراه است.

تخم مرغ، شیر و محصولات لبنی، پنیر

اغلب قابل تحمل نیست: تخم مرغ، شیر گاو و فرآورده های شیر گاو